Ζωγραφίζω μέσα από ερείπια
Λέξεις
Που κάθε φόρα που ακούγεται η ηχώ τους
Ένας νεκρός θεός
Έρχεται ως ανάμνησις
Ένας εγγεγραμμένος τρόμος
Που προφέρεται σε κάθε συλλαβή
Προσφέρεται στην λήθη
Καθώς ένας φίλος μου τα ποιήματα του
Δεν τον διαβάζουν πια
Επειδή τα γράμματα ξεθωριάζουν
Αποχαιρετώντας την μελανή της ιστορίας
Καθώς η Φωνή δεν ακούει πια τον Αντίλαλο
η lain enantia δεν θεωρεί το πολιτικό ξεκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνική σφαίρα της δραστηριότητας της.
αρνούμενοι τους ψευδείς διαχωρισμούς που θετει μια κατακερματισμένη κοινωνία επιλέγουμε (ως lain)
να ΜΗΝ συγκροτήσουμε έναν αμιγώς πολιτικό λόγο.
εξάλλου η lain enantia είναι πολιτικό εγχειρημα … ούτως ή άλλος.
...για άλλη μια φορά ήμουν έτοιμος να σκοτώσω το θεό. Ήδη είχα βάλει ένα καλό ουίσκι στο ποτήρι μου και κάπνιζα ένα φινετσάτο πούρο Αβάνας ενώ το σαξόφωνο συνόδευε τις μελωδίες της βροχής…
Στο μεταξύ είχα φορέσει την κόκκινη κορδέλα, είχα δέσει τις αρβύλες μου και στην ζώνη μου είχα φορεμένο το μικρό ατσάλινο μαχαίρι του καββαδία. Επίσης με μεγάλη φροντίδα είχα ήδη ελέγξει το ντουφέκι μου από την ισπανική επανάσταση αν δούλευε ακόμα. θα ξεκινούσα για το ραντεβού μου με την ιστορία όταν το τραγούδι της άμμου θα τέλειωνε…μαζί με το καλό μου ουίσκι και το πούρο Αβάνας φυσικά. Έξω με περίμενε το lada με ζάντες σε σχήμα σφυροδρέπανου. Πίστευα πως όλα ήταν έτοιμα. Αυτή τη φορά ο θεός δεν θα μου την γλίτωνε σίγουρα.. .
Είχα ετοιμαστεί πλήρως και αφού πήρα το lada με τις ζάντες σφυροδρέπανο έβαλα στο ραδιόφωνο να παίζει την διεθνή στα σουαχιλι. Έχω το τουφέκιον από την ισπανική επανάσταση στο δίπλα κάθισμα και προσπαθώ να βάλω μπροστά το θαύμα της σοβιετικής τεχνολογίας. Μόλις το κτήνος βρυχάται, αρπάζω το τελευταίο μου πούρο Αβάνας και το ανάβω πανηγυρικά. επιτέλους ήρθε εκείνη η ριμάδα ώρα να μάθει ο θεός τι σημαίνει κομμουνισμός. Αφού περνώ λαγκάδια, τα Εξάρχεια, διαφορές μολότοφ και κάδους αναμμένους, φτάνω στην πιο σικ πλευρά του Λυκαβηττού. Αφού παίρνω το τουφεκιον σιγοψιθυρίζω « … βρέχει φωτιά στην στράτα μου …» υστέρα περιλούζω με βενζίνη το θαύμα της σοβιετικής αρκούδας και του βάζω φωτιά..θεέ αυτήν την φορά την έβαψες..
Με γρήγορα βήματα ανεβαίνω τις σκάλες και διαπιστώνω ότι οι πόρτες είναι ανοιχτές. Αφού μπουκάρω μέσα , μένω έκπληκτος. Ενώ η Αθήνα φλεγόταν, η αριστερά και η δεξιά πολυκατοικία ήθελε γκρέμισμα εκ θεμέλιων , βρισκόμουν σε παρτυ. Ενώ έχω μείνει έκπληκτος ακούω μια γνώριμη φωνή.. «φιλαράκι καλά είσαι;» . Δεν μου πήρε πολλή ώρα να καταλάβω. Ο Χένρυ τσινασκι με ένα ουίσκι στο χέρι με σερβίρει και χαμόγελα. Εγώ όμως παραμένω προσηλωμένος στο στόχο μου και αφού αρπάζω το ουίσκι , τον ρωτά που είναι ο θεός. Ο Χένρυ χαμογελά και μου ρωτά αν ξέχασα κάτι. Εκεί ένιωσα ότι με κορόιδευε. Εδώ είχα ραντεβού με την ιστορία. Ενώ έπαιζε το « σ έχω κάνει θεό..» ένας τύπος με περίεργο μουστάκι δεν σταμάτησε να γελά , και με έδειχνε λες και ήμουν χάνος. Ο Χένρυ με ένα ήρεμο ύφος με επανέφερε στην πραγματικότητα «Μάριε παΐδι μου ..ο θεός.. το ξέχασες.. πέθανε.. εδώ και πολύ καιρό.. τι φαντάσματα κυνηγάς νυχτιάτικα.. έλα και είμαστε έτοιμοι για το τραπέζι..»
αφού έφτασα στο τραπέζι ο Ιησούς με αμφίεση Τζον λενον, χάιδευε το στήθος της Μαγδαληνής ενώ αυτή μοίραζε τα φύλα , ο τσινασκι ξαναγέμιζε τα ποτά, ο Κάρολος ζητούσε δανεικά από έναν άγγλο φίλο του και έκανε rebuy.. και ενώ από το μπαλκόνι η πόλη καιγόταν και σκεφτόμουν πώς να χρησιμοποιούσα το ντουφέκι από την ισπανική επανάσταση άκουσα μια φωνή και τότε αναφώνησα
..τα βλέπω
Υγ: πες στην Α. να κλείσει τον θερμοσίφωνα και ότι θα πάω αύριο στο ραντεβού με την ιστορία..
Βία
Ίσως είναι ένα κάτι, που ξαφνικά στερεί για πάντα αυτό που κάποτε μπορούσες
Βία ίσως να είναι ακόμα αυτός που σε κοιτά να πέφτεις … και καρτερικά να περιμένει να τσακιστείς στο οδόστρωμα ‘
είναι για λίγους η κορυφή
Βία θα πρέπε να είναι …αυτός που ‘κράζεις’, ‘κοροϊδεύεις’ ,χαμογελάς, μιλάς και τον χαίρεσαι
…να παύει…
να γίνεται εικόνα από λεντ, ένα ίχνος σε κελί (πόσο;)
Και ναι, βία μπορεί να είναι και ένας απρόσμενος θάνατος
Για άλλη μια φορά χ2
Το κίνημα πάντως,
δεν είναι βία.
Δυστυχώς είναι κατάθλιψη
Με λίγο στρες στα τονωτικά
Και πάνω από όλα ΜΟΝΑΞΙΑ
μαζικότατη
…βρίσκομαι στον βυθό της θάλασσας..πατώ πάνω στον ουρανό..έχω όχημα μου τα σύννεφα και δίπλα κολυμπούν πολύχρωμα ψάρια..και καθώς αιωρούμαι στα κύματα, ονειρεύομαι γκρίζους ουρανοξύστες ανθρώπους κρεμασμένους σε λεπτοδείκτες να αναζητούν το φεγγάρι..άλλα βλέπουν μόνο φώτα…άλλα εμένα το φεγγάρι μου χαμογελά τις νύχτες που αιωρούμαι πάνω στα κύματα..
περιεχόμενα
| 14 Σεπτεμβρίου 15 Σεπτεμβρίου 16 Σεπτεμβρίου 17 Σεπτεμβρίου 18 Σεπτεμβρίου 19 Σεπτεμβρίου 20 Σεπτεμβρίου 21 Σεπτεμβρίου 22 Σεπτεμβρίου |
 |
…είναι αργά, αυτή είναι η ώρα που όλα τα πλάσματα στην πόλη της Ληνιας κοιμούνται. Ο κύριος ποπο έχει ήδη φορέσει τις μεταξένιες πιτζάμες του. Μόλις έχει ολοκληρώσει ένα πολύ ωραίο δείπνο και ετοιμάζεται και αυτός να παραδοθεί στην σοφία των ονείρων. Ξαφνικά όμως ακούγεται ο ήχος του κουδουνιού. Ο κύριος ποπο αναλογίζεται για το ποιος μπορεί να είναι τέτοια ώρα. Μέσα στο κρύο εμφανίστηκε η γνώριμη για τον κύριο ποπο φιγούρα του Τετ περιστερη, του ταχυδρόμου της πόλης της Ληνιας ο όποιος συχνά επισκέπτεται τα σπίτια τέτοιες βράδυνες ώρες. Ο τετ αφού πήρε ένα γερό φιλοδώρημα χάθηκε στο σκοτάδι.
Ο κύριος ποπο άνοιξε με λαχτάρα το γράμμα περιμένοντας νέα από την ξαδέρφη την οποία είχε να δει πολλά χρόνια. Η γαλήνια έκφραση του κυρίου ποπο χρειάστηκε να αλλάξει ωστόσο ,μπροστά την θέα του δικού του κηδειοχαρτου το όποιο όριζε την ημερομηνία ταφής για τις 22 Σεπτεμβρίου…
μετά από αυτό, ο κύριος ποπο έκατσε για λίγο στην αγαπημένη του πολυθρόνα για να σκεφτεί. Έφτιαξε ένα ζεστό καφέ και κάθισε δίπλα στο παράθυρο. Παρατήρησε τις σκιές που δημιουργούνται την νύχτα. Αναλογίστηκε πόσο να διέφερε η δίκια του μορφή από αυτές αυτήν την κρύα νύχτα. Χιόνιζε , δεν είχε παρατηρήσει άλλοτε το χιόνι να πέφτει. Ο κύριος ποπο δεν είχε να σκεφτεί ποτέ να παρατηρήσει με τόση προσοχή αυτό το θέαμα τέτοιες ώρες αφού συνήθως κοιμάται, εκτός από τις γιορτές βέβαια. «τι ωραία νύχτα..» συλλογίστηκε ο κύριος ποπο και τράβηξε προς το κρεβάτι άλλα τον διέκοψαν οι πολύχρωμοι φίλοι του. Ο παραμικρός ήχος, βλέπετε, αυτήν την ώρα είναι αρκετά δυνατός ώστε να τον ακούσει οποιοσδήποτε.
Γρήγορα οι πολύχρωμοι φίλοι του κατάλαβαν τι συμβαίνει αφού διάβασαν και το γράμμα. Μετά από αυτήν την συμφορά έσπευσαν να παρηγορήσουν τον κύριο ποπο και να του δώσουν μια σταλιά χαμόγελο. Όντως ο κύριος ποπο χαμογέλασε βλέποντας τους πολύχρωμους φίλους τους να θέλουν να βοηθήσουν. Αφού τους καθησύχασε, ο κύριος ποπο τους έδωσε ένα φιλί στα πολύχρωμα μαγουλάκια τους και τα έβαλε για ύπνο
Είχε πάει ήδη πολύ αργά και αύριο έπρεπε να πάει για δουλειά . στα τόσα χρόνια που δούλευε ο κύριος ποπο δεν είχε αργήσει ούτε μια φόρα. Ο κύριος ποπο καυχιόταν πως ήταν υπόδειγμα στην δουλειά.
Ο κύριος ποπο ήταν σαστισμένος. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί αν και νύσταζε. Είχε πολλά να σκεφτεί… αυτή η κηδεία θα του ήταν μεγάλο φορτίο αυτήν την εβδομάδα. Ο κύριος ποπο σκέφτηκε ότι είχε μια εβδομάδα και έπεσε για λίγο να ξαπλώσει.
Ο κύριος ποπο βρίσκεται σε ένα τεράστιο λιβάδι όπου γαρδένιες ζωγράφιζαν το τοπίο. Ο κύριος ποπο χόρευε στις πιο πολύχρωμες μελωδίες μαζί με τους πολύχρωμους φίλους του. Κάποια στιγμή ο κύριος ποπο βρήκε ένα ανύψωμα. Εκεί έγινε μπάλα και κατρακύλησε μέχρι να φτάσει σε μια μικρή λίμνη. Οι νεράιδες της λίμνης τον χάιδεψαν και τον άφησαν να κολυμπήσει μαζί τους . μια νεράιδα τον φίλησε και του θύμισε ότι ήταν ήδη οχτώ η ώρα και έπρεπε να ξυπνήσει για να πάει στην δουλειά.
Ο κύριος ποπο ξύπνησε όπως κάθε μέρα με ένα τεράστιο χαμόγελο… «η θλίψη φέρνει μονό κακές στιγμές» έλεγε ο κύριος ποπο « και οι καλές την ευτυχία». Αφού έπλυνε το πρόσωπο του , έφτιαξε ένα τεράστιο πρωινό. Ήταν ότι χρειαζόταν για το ξεκίνημα της ημέρας. Αφού έφαγε το πρωινό του βούρτσισε τα επίσης τεράστια ιπποποταμισια δόντια του. Φόρεσε με την καθορισμένη ιεροτελεστία, τα ρούχα της δουλειάς και ξεκίνησε να πάει κατά κει. Δίπλα ακριβώς έμενε ο Λάκης κροκοδειλακης όπου δούλευε ως ταξιτζής. Ο Λάκης κροκοδειλακης και ο κύριος ποπο ήταν φίλοι από μικρά παιδιά όποτε ο Λάκης κροκοδειλακης δεν είχε πρόβλημα να πηγαίνει τον κύριο ποπο στην δουλειά. Και ο κύριος ποπο βέβαια όταν χρειαζόταν του έκανε κάτι μικροεξυπηρετησεις στην τράπεζα που δούλευε όταν ο Λάκης κροκοδειλακης του το ζητούσε. Μόλις ο κύριος σχολούσε από την τράπεζα ο Λάκης κροκοδειλακης τον έπαιρνε και πήγαιναν για μια μπύρα στο μαγαζί του φίλου τους ρουλη μαμούδι.
Ο κύριος ποπο άνοιξε το γραφείο του στην τράπεζα και έκατσε να κάνει τους υπολογισμούς που ήθελε. Τελευταία ήρθαν κάτι περίεργοι πελάτες και ζήτησαν κάτι υπέρογκα δάνεια για να επεκτείνουν την επιχείρηση τους. δουλειά του κυρίου ποπο ήταν να εκτιμήσει τα δεδομένα και να δώσει μια γνωμάτευση για την έγκριση του δάνειου η όχι. Ωστόσο ήταν δύσκολη αύτη η εκτίμηση επειδή τα δεδομένα δεν τον βοηθούσαν και πολύ. Επιπλέον είχε να σκεφτεί πως θα προετοιμάσει την κηδεία αφού δεν είχε και πολύ χρόνο στην διάθεση του. Σήμερα ήταν πολύ κουραστική ήμερα για τον κύριο ποπο και για αυτό λαχταρούσε να έρθει ο Λάκης κροκοδειλακης να πάνε για μια μπύρα. Άλλωστε είχαν να πουν πολλά.
Η ώρα πήγε επτά. Ο κύριος ποπο βρίσκεται στον δρόμο και περιμένει τον Λάκη κροκοδειλακη να έρθει. Ακούει την κόρνα του αγαπημένου του ταξί. Στην διαδρομή προς τον ρουλη μαμούδι , ο κύριος ποπο εξήγησε στον Λάκη κροκοδειλακη τι γινόταν με αυτό το περίεργο γράμμα. Την ήμερα της κηδείας που αναγραφόταν στο γράμμα ερχόταν δυο ελεγκτές στο σπίτι σου και εκτελούσαν την απόφαση. Αν ήσουν φρόνιμος σου έδιναν την ευκαιρία να αυτοκτονήσεις. Το γράμμα στο έστελναν για να έχεις χρόνο να προετοιμάσεις την κηδεία σου όπως θέλεις. Ο Λάκης κροκοδειλακης ρώτησε για ποιο λόγο ήρθε το γράμμα και ο κύριος ποπο είπε πως του είπαν πως δεν είχε ιδιαίτερη σημασιά αλλά μάλλον ήταν ο τυχερός του τζακποτ.
Στο μαγαζί του ρουλη μαιμουδη έκατσαν στο μπαρ όπως συνήθιζαν. Μόλις έφτασε ο Ρούλας μαιμουδης τους κέρασε δυο ποτά και αυτοί του διηγηθήκαν για το γράμμα. Ο ρουλης μαιμουδης είπε ένα αστείο για να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα όπως συνήθιζε σε αυτές τις περιστάσεις. Ο κύριος ποπο τους ανέθεσε την διεργασία της κηδεία του αν δεν προλάβαινε λέγω της δουλειάς του στην τράπεζα. Οι δυο αγαπημένοι του φίλοι δεχτήκαν με ευχαρίστηση και έφυγαν ο καθένας τους για το σπίτι
Ο κύριος ποπο πότε δεν περίμενε τέτοιο πράγμα. τα πολύχρωμα ζωάκια του είχαν ντυθεί στα μαύρα και τριγύριζαν στο σπίτι θλιμμένα. Ο κύριος ποπο τους έβαλε χέρι και τους είπε ότι ακόμα είναι νωρίς και δεν ήθελε τέτοια ατμόσφαιρα στο σπίτι. Ο κύριος ποπο τους είπε ότι προτιμούσε να τραγουδούν και να χορεύουν όπως έκαναν πάντα όταν γύριζε.
Ο κύριος ποπο άρχισε να κάνει σχέδια για το πώς έπρεπε να είναι η κηδεία, την φανταζόταν τόσο μεγαλοπρεπή που ο κόσμος δεν θα είχε ξαναδεί τέτοιο θέαμα. Ώρες ολόκληρες προσπαθούσε να βρει κάτι που θα έδινε κάτι ξεχωριστό σε αυτήν την κηδεία. Στο τέλος ο κύριος ποπο κουράστηκε και αφού χαιρέτησε τα πολύχρωμα ζωάκια του φόρεσε τις μεταξένιες πιτζάμες του και έπεσε να κοιμηθεί.
Ο κύριος ποπο βρίσκεται σε ένα τροπικό νησί και κάνει ηλιοθεραπεία. Ατενίζει τα πουλιά να διασχίζουν τον αέρα μέσα από τα μαύρα γυαλιά του και χαμογελά. Ήταν η ώρα να κάνει μπάνιο αλλά δυο μαύροι καρχαρίες ήταν κοντά στην ακτή και τον εμπόδιζαν να μπει μέσα. Σήμερα ο κύριος ποπο δε χαμογέλασε με το πρωινό του ξύπνημα. Ο κύριος ποπο δεν είχε καμιά έκφραση. Ούτε χαρά, ούτε λύπη ούτε μισούς ούτε αγάπης. Ο κύριος ποπο απλά δεν είχε καμιά έκφραση.
Σήμερα άφησε το πρωινό του πάνω στο τραπέζι και έφυγε. Ο Λάκης κροκοδειλακης δεν μπορούσε να έρθει σήμερα . η μάνα του έκανε εγχείρηση και έπρεπε να πάει από το νοσοκομείο να την δει. Ο κύριος ποπο αναρωτήθηκε αν ήταν καλυτέρα να πάει με το λεωφορείο η να πάει με ένα άλλο ταξί. Ύστερα από πολλή σκέψη αποφάσισε να πάει με το λεωφορείο. Είχε χρόνια να μπει μέσα σε λεωφορείο, από τότε που είχε σχέσεις με την κυρία ασημίνα καρδερίνα. Η κυρία ασημίνα καρδερίνα έμενε στην άλλη άκρη της πόλης. Ο κύριος ποπο έπαιρνε συχνά τότε το λεωφορείο για να πάει σπίτι της για ένα καφέ.
Κάποια στιγμή οι σχέσεις τους δεν πήγαιναν καλά αφού η κυρία ασημίνα καρδερίνα είχε κάποια προβλήματα με το σπίτι της και δεν άντεχε τον γαλήνιο και καλόκαρδο κύριο ποπο. Είχαν χρονιά να μιλήσουν. Αυτό στενοχωρούσε τον κύριο ποπο . ήθελε αυτές τις μέρες, πριν έρθει η 22 Σεπτέμβριου να πάει από το σπίτι της να της πει ένα τελευταίο αντίο.
Πήγαινε καιρός που ο κύριος ποπο έπαιρνε το λεωφορείο και είχε ξεχάσει όλο αυτόν τον κόσμο ο οποίος στριμώχνεται σε αυτό το κονσερβοκούτι με ρόδες. Ο κύριος ποπο ήταν τυχερός και είχε προλάβει μια θέση στα καθίσματα του λεωφορείου. Μια μάζα από στοιβαγμένα όντα σε πολύ μικρό χώρο ανέδυε μια παράξενη μυρωδιά η οποία έφτανε στα τεράστια ρουθούνια του κυρίου ποπο. Αυτή η θέα και μυρωδιά έκανε τον κύριο ποπο να αγκαλιάσει σφιχτά τον χαρτοφύλακα του. Για μια στιγμή είδε άδειο το λεωφορείο και αυτόν να κάθεται στην ιδία θέση. Δεν υπήρχε οδηγός όμως… μα που να πήγαινε το λεωφορείο τον κύριο ποπο..θα έχανε την δουλεία του. Πάραυτα φοβόταν τον προορισμό γιατί ένιωθε πως ο χρόνος που του είχαν δώσει είχε τελειώσει.. ξαφνικά άκουσε μια φωνή και ένιωσε σαν να ξυπνά. Ένα ανοιγοκλείσιμο των φλέβαρων και ο κύριος ποπο βρέθηκε πάλι στο γεμάτο λεωφορείο. Η φωνή του φάνηκε γνωστή. Ήταν ο Τάκης μπισκοτακης. Κάθε φόρα που πήγαινε στην ασημίνα καρδερίνα τύχαινε να συναντήσει και αυτόν τον σκύλο. Αξιαγάπητος αφού ποτέ δεν έκανε αστεία που θα μπορούσαν να πειράξουν τον άλλον αν και του άρεσε συχνά να λέει καλά ανέκδοτα. Αυτήν την φόρα όμως δεν ήταν και πολύ καλά. ο κύριος ποπο τον ρώτησε τι έχει και ο Τάκης μπισκοτακης απάντησε ότι είχε έρθει και σε αυτόν το κηδειοχαρτο. Η ημερομηνία για την κηδεία του ήταν για τις 17 Σεπτεμβρίου. Πήγε να παραπονεθεί στις αρχές επειδή αυτό δεν ήταν δίκαιο αλλά οι αρχές αποφάνθηκαν πως έτσι λειτούργει ο νόμος. Σκέφτηκε να το σκάσει αλλά ήταν ήδη πολύ αργά. Τουλάχιστον οι δυο ελεγκτές που θα επερχόντουσαν δεν θα έφευγαν όρθιοι. Ο ένας τουλάχιστον. Αυτή θα ήταν και η τελευταία πράξη του για να φύγει με αξιοπρέπεια πέρα από αυτό οι μέρες είχαν περάσει και ο ίδιος δεν είχε προλάβει να δει την αγαπημένη του φίλη ασημίνα καρδερίνα.
Ο κύριος ποπο χαμογέλασε και του διηγήθηκε πως είχε έρθει και το δικό του κηδειοχαρτο. Του εξήγησε τα σχέδια του για την πιο μεγαλειώδη κηδεία που έχει γίνει ποτέ. Ο Τάκης μπισκοτακης έπρεπε να κατεβεί. Ο Τάκης μπισκοτακης του ευχήθηκε για την κηδεία και ο κύριος ποπο στον Τάκη μπισκοτάκι καλό στόχο. Ο κύριος ποπο σκέφτηκε ότι έπρεπε να πάει στην φίλη του. Το αποφάσισε θα πήγαινε αύριο. Έξαλλου δεν είχε και χρόνο για χάσιμο. Έφτασε στην τράπεζα και έφτιαξε ένα ζεστό καφέ για να αρχίσει την δουλεία του. Άρχισε και πάλι τους υπολογισμούς. Πράξεις επί πράξεων ώσπου ήρθε η γραμματέας και του είπε πως τον ζητούσαν έξω. Προς έκπληξη του κυρίου ποπο ήταν ο Λάκης κροκοδειλακης ο οποίος με μεγάλη χαρά του είπε πως φανταζόταν την κηδεία του κυρίου ποπο. Ο Λάκης κροκοδειλακης είχε μιλήσει με το μεγαλύτερο συγκρότημα της πόλης οι οποίοι δεχτήκαν και θα παίζαν στην άκρη του νεκροταφείου όπου υπήρχε και χώρος. Ένας τεράστιος χορός θα στηνόταν προς τιμήν του κυρίου ποπο. Στην κηδεία θα απαγορευόταν να μπει κάποιος με μαύρα και όλοι έπρεπε να ντυθούν μέσα στα χρώματα. Επιπλέον σε κάθε καλεσμένο θα δινόταν μια κάρτα με ποιήματα και ζωγραφιές του κυρίου ποπο. Ο κύριος ποπο ξετρελάθηκε με αυτήν την ιδέα. Ευχαρίστησε τον παιδικό του φίλο και αφού αγκαλιαστήκαν συνέχισαν για τις δουλειές τους.
Οι αριθμοί σήμερα έμοιαζαν πολύ βαρείς. Τελικά αποφάσισε να φύγει λίγο νωρίτερα σήμερα. Αφού πηρέ το πολύχρωμο σακάκι του με τις πεταλούδες ξεκίνησε για το σπίτι. Η πόλη έμοιαζε άδεια. Ο κύριος ποπο αγόρασε ένα ποδήλατο για να κάνει βόλτα. Καθώς έκανε ποδήλατο διάφορα πουλάκια καιόντουσαν στην τεράστια μυτούλα του και παίζανε. Ένα πουλάκι χόρευε μαζί με ένα άλλο ώσπου ο κύριος ποπο σταμάτησε σε ένα φανάρι το όποιο ήταν κόκκινο. Καθώς ο κύριος ποπο περίμενε πέρασε μια ομάδα από πυγολαμπίδες και ενώ ήθελε να τις κοιτάξει το φανάρι έγινε πράσινο.
Ο κύριος ποπο ξεκίνησε για την λίμνη. Μια πανέμορφη λίμνη έξω από την πόλη της ληνιας. Ο κύριος ποπο συνήθιζε να ερχόταν εδώ για να ηρεμήσει το μυαλό του από τις σκοτούρες της δουλειάς.
Αφού έφτασε στην λίμνη μάδησε μια μαργαρίτα σκεπτόμενος τα αγαπημένα του πρόσωπα. Συλλογίστηκε τα πολύχρωμα ζωάκια του. Αφού άρχισε να βραδιάζει ξεκίνησε για το σπίτι.
Την στιγμή που έφτασε φίλησε ολους του πολύχρωμους φίλους του για να τους δείξει ποσό πολύ τους αγαπούσε. Σήμερα ο κύριος ποπο δεν είχε όρεξη να πάει στον φίλο του ρουλη μαιμουδη. Ο κύριος ποπο φόρεσε τις μεταξένιες πιτζάμες του και τις χνουδωτές παντόφλες του και έκαστε να διαβάσει ένα βιβλίο δίπλα στο τζάκι έχοντας για συντρόφια τους πολύχρωμους φίλους του. Οι πολύχρωμοι φίλοι του κυρίου ποπο έπαιζαν όλη την μέρα και δεν τσακωνόντουσαν ποτέ. Ήταν η παρέα τους κυρίου ποπο όλα αυτά τα χρονιά αφού και οι πολύχρωμοι φίλοι του τον αγαπούσαν πολύ. Αν η αγάπη μετριόταν δεν θα υπήρχε και πάλι τρόπος να δείξουν ποσό μεγάλη είναι. Πάντα υπάκουα και δεν αντιμιλούσαν ποτέ στον αγαπημένο τους κύριο ποπο. Ο ίδιος τα σέβονταν και τα περιποιούνταν με περίσσια φροντίδα. Οι πολύχρωμοι φίλοι του ήταν κοντά και στις χαρές και τις λύπες και ο κύριος ποπο νιώθει ασφάλεια να τα βλέπει να παίζουν γύρω του ανέμελα.
Πάρα την φασαρία που προξενούν με το παιχνίδι τους δεν τον ενοχλούσαν καθόλου στο διάβασμα του. Στα τόσα χρονιά τους είχε συνηθίσει. Παρότι ο ίδιος γινόταν ξέφρενων με όλη αυτή τη βαβούρα αφού τον έπιανε πονοκέφαλος. Τώρα πια δεν είχε συνηθίσει απλώς την φασαρία αλλά του ήταν απαραίτητη για να μπορεί να διαβάσει. Ολη αυτή η ζωηρή κίνηση τον βοηθούσε να χαλαρώσει, πράγμα που καθαρίζει το μυαλό του. Πολλές φορές σκεπτόταν τι θα κάνε χωρίς αυτά. Ολόκληρη ζωή του θα ήταν άδεια. Ευτυχώς ο Λάκης κροκοδειλακης ανέλαβε να τα φροντίσει μετά την κηδεία του κυρίου ποπο. Μάλιστα χάρηκε όταν του το πρότεινε ο κύριος ποπο γιατί και ο ίδιος αγαπούσε τα πολύχρωμα ζωάκια.
Ο κύριος ποπο ανοίγει το βιβλίο του. Συχνά του αρέσει να διαβάζει για άλλους τόπους. Παράξενους τόπους. Τόπους όπου δεν θα είχε ποτέ την ευκαιρία να πάει. Τόπους που επικρατεί ο πόλεμος, η φτώχεια , η εξαθλίωση και οι αρρώστιες. Τόπους που επικρατεί η ευτυχία και η ειρήνη. Ο κύριος ποπο σκέφτεται πως όλα αυτά είναι μάκρυνα από εδώ, την κωμόπολη της ληνιας. Όλα αυτά είναι ξένα εδώ. Όλα μοιάζουν ήσυχα και ο κύριος ποπο αναρωτιέται πως είναι όλα διαχωρισμένα: καλό-κακό ευτυχία δυστυχία, …ο κύριος ποπο δεν καταλαβαίνει και έκλεισε το βιβλίο για να πάει για ύπνο. Πριν όμως σηκωθεί από την καρέκλα του, ένα πολύχρωμο ζωάκι , ο αβιεν τον ρώτησε γιατί χρειάζεται οι πεταλούδες να είναι πριν κάμπιες και όταν γίνονται τόσο ωραίες να πεθαίνουν μετά από λίγο. Ο κύριος ποπο κοίταξε το πολύχρωμο ζωάκι του με απορία αφού ποτέ δεν περίμενε μια τέτοια ερώτηση από αυτό. Πριν λίγες μέρες θα απαντούσε πως έτσι είναι πλασμένη η φύση αλλά πλέον δεν του φαινόταν αυτή η απάντηση αρκετή. Ίσως να ήταν λίγο παιδιάστικη όπως και η ιδία η ερώτηση. Θα μπορούσε όμως μια απάντηση του να φέρει και άλλες ερωτήσεις και ο κύριος ποπο να μην μπορούσε στο τέλος να δώσει κάποια απάντηση. Κατά κάποιο τρόπο το πολύχρωμο ζωάκι θα τον γελοιοποιούσε αφού θα διέλυε αυτήν την αίσθηση ασφάλειας που είχε ο κύριος ποπο απέναντι του. Με αυτόν τον τρόπο ο κύριος ποπο θα βρισκόταν σε δυσμενή θέση. Ο κύριος ποπο έπρεπε να βρει μια δικαιολογία ώστε να ξεφύγει. Το πολύχρωμο ζωάκι όταν άκουσε ότι ο κύριος ποπο είχε πονοκέφαλο και δεν μπορούσε να συζητήσει μαζί του, στεναχωρήθηκε.
Μετά από λίγο έβαλε όλα τα πολύχρωμα ζωάκια για ύπνο αφού τα φίλησε όλα. Αφού καληνύχτισε πήγε και αυτός να ξαπλώσει. Ο κύριος ποπο δεν μπορούσε όμως να κοιμηθεί. Σκεπτόταν πως δεν έπρεπε να φερθεί έτσι στον πολύχρωμο φίλο του. Ήταν εκ μέρους του τουλάχιστον αναίδεια. Ο κύριος ποπο έβαλε πάνω τον εαυτό του και έφτασε σε σημείο να στενοχωρήσει τον αβιεν. Δεν έπρεπε να γίνει αυτό. Δεν ειχε γίνει ποτέ άλλοτε. Ο κύριος ποπο δεν νοιαζόταν ποτέ για τέτοιες μικροπρέπειες. Αποφάσισε να ζητήσει συγγνώμη στον αβιεν. Αλλιώς δεν θα μπορούσε να κοιμηθεί από τις τύψεις. Ο κύριος ποπο αφού άδειασε όλο το περιεχόμενο της κούπας με ζεστό γάλα έπεσε να κοιμηθεί. Ήταν αργά πια και δεν άρεσε στον ίδιο να ξενυχτά, το έβρισκε ανούσιο.
Η ώρα είχε περάσει..είναι κάπως αργά για τον κύριο ποπο να πάει στην δουλειά. Άλλωστε δεν το θέλει κιόλας. Μόλις ξύπνησε πήρε τηλέφωνο στον Μίκη μυρμήγκι και ζήτησε να πει στον υπεύθυνο ότι θέλει άδεια τουλάχιστον για τρεις μέρες. Ο Μίκης μυρμήγκι ήταν ο πιο δουλευταράς του γραφείου, ήταν από τους λίγους που καθόταν παραπάνω ώρες αν και ερχόταν πρώτος στην δουλειά. Ποτέ του ο Μίκης μυρμήγκι δεν παραπονέθηκε και ούτε ζήτησε κάτι παραπάνω. Συχνά ο υπεύθυνος έλεγε πως όλοι στο γραφείο έπρεπε να τον μιμηθούν. Βεβαία ο κύριος ποπο ήταν σχολαστικός στην δουλειά του. Δούλευε όσο έπρεπε. Ούτε λιγότερο, ούτε παραπάνω. Συχνά ο υπεύθυνος του έλεγε να κάτσει λίγο παραπάνω αλλά ο κύριος ποπο χαμογελούσε και με την γνώριμη γαλήνια φωνή του, έλεγε πως είχε ραντεβού με τους φίλους του και ότι προλάβαινε και αύριο. Ο υπεύθυνος βέβαια δεν είχε και μεγάλη δύναμη στον κύριο ποπο επειδή ο τελευταίος κατείχε μια αρκετά σημαντική θέση στην τράπεζα.
ο Μίκης μυρμήγκι πήγε στο γραφείο του υπεύθυνου και του διαβίβασε τα νέα. Ο υπεύθυνος εξοργίστηκε με αυτά που άκουσε και πήρε τηλέφωνο τον κύριο ποπο αμέσως. Τον απείλησε πως εάν δεν ερχόταν στην δουλειά τα πράγματα θα γινόταν δυσμενή για αυτόν.
Ο κύριος ποπο έκανε μια από τις αγαπημένες του ασχολίες. Έκανε μπάνιο. Στον κύριο ποπο άρεσε υπερβολικά η αίσθηση της καθαριότητας και να πλατσουρίζει στην μπανιέρα. Του άρεσε όλη αυτή η διαδικασία. Συχνά μάλωνε με τα πολύχρωμα ζωάκια που ξεχνούσαν να κάνουν μπάνιο. Για τον κύριο ποπο η ώρα του μπάνιου ήταν μια ώρα ηρεμίας.
Ξαφνικά εκεί που πλατσούριζε στην μπανιέρα ένα πολύχρωμο ζωάκι του φώναξε ότι έχει τηλεφώνημα. Ο κύριος ποπο αναλογίστηκε για το ποιος θα μπορούσε να ήταν τέτοια ώρα. Ήταν ο υπεύθυνος και ωρυόταν. Ο κύριος ποπο με την γαλήνια φωνούλα του είπε πως την παρούσα στιγμή τον ενοχλούσε και αν έχει παράπονα να τα σημειώσει σε ένα μπλοκάκι και να του τα δώσει όταν τον συναντήσει. Έπειτα από αυτά του τα λογία του το έκλεισε στην μούρη και συνέχισε αμέριμνος να πλατσουρίζει στο μπάνιο του.
Μόλις τελείωσε το μπάνιο του ο κύριος ποπο φόρεσε κάτι γύρω από την κοιλία του και πήγε να ξυριστεί. Έφτιαξε ένα μίγμα από νερό και σαπούνι ώστε να κάνει αφρό. Έπειτα από αυτό άπλωσε γύρω από το πρόσωπο του. Ο κύριος ποπο έβγαλε από την θήκη του το πανάκριβο ξυραφάκι και το ακούμπησε στο πρόσωπο του. Την στιγμή που το ξυραφάκι σύρθηκε στο πρόσωπο του έριξε μια φευγαλέα ματιά στον καθρέφτη. Αφού ακολουθησε πιστά την ιεροτελεστία όπως έκανε με όλα τα πράματα της ζωής του, ένιωθε περήφανος για την τάξη που έχει επιβάλλει στον εαυτό του. Ο κύριος ποπο αναλογίστηκε μια στιγμή πως όλο αυτό ήταν άσκοπο. Στην ουσία δεν χρειαζόταν ξύρισμα αφού οι ιπποπόταμοι δεν έχουν τόσες πολλές τρίχες στο πρόσωπο ώστε να χρειάζονται και ξύρισμα. Σκέφτηκε πως θα ήταν μια συνηθεία που κανείς δεν θυμάται από πού έχει αρχίσει και πως όλο αυτό μοιάζει σαν ένα παραμύθι που λένε οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους και κανείς δεν ξέρει ποιος το είπε η έγραψε πρώτος.
Ο κύριος ποπο αφού φόρεσε το αγαπημένο του παντελόνι πήρε τηλέφωνο την ασημίνα καρδερίνα για να της αναγγείλει ότι θέλει να πάει σπίτι της για μια ζεστή κούπα τσάι. Η ασημίνα καρδερίνα δέχτηκε αν και έπρεπε να βγει έξω και να βρει ένα τέτοιοι τσάι που θα αρέσει στον κύριο ποπο. Δεν ήθελε να του δώσει από τα συνηθισμένα που έδινε στους καθημερινούς επισκέπτες της. Ο κύριος ποπο ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση, ήταν ο μόνος που άντεχε τον εξαιρετικά ασταθή της χαρακτήρα . επιπλέον είχαν καιρό να μιλήσουν και ο κύριος πόπο ήταν μια παρά πολύ καλή παρέα ιδίως όταν βρισκόταν με τον άλλο αγαπημένο της φίλο Τάκη μπισκοτάκη. Τώρα ο Τάκης μπισκοτακης θα είναι μακριά αφού τον βρήκε κακή τύχη. Στεναχωρήθηκε πολύ όταν το έμαθε αν και για κάποιο λόγο δεν ειδοποιήθηκε για την κηδεία του.
Καθώς η ασημίνα καρδερίνα μπήκε στο μαγαζί να ψωνίσει βρήκε τα αγαπημένα μπισκότα του κυρίου ποπο, θυμήθηκε ποσό άρεσε στον κύριο ποπο να τρώει αυτά μπισκότα όταν έπινε το αγαπημένο του τσάι. Η ασημίνα καρδερίνα αφού ψώνισε ότι νόμιζε πως ήταν αρκετό πήγε στο σπίτι να ετοιμάσει την υποδοχή του κυρίου ποπο.
Είχε περάσει ώρα και ο κύριος ποπο είχε κουραστεί λίγο αφού είχε πάρει το καινούριο του ποδήλατο αλλά είχε φτάσει στην πόρτα της αγαπημένης του φίλης. Ο κύριος ποπο αφού έκανε καμπόση ώρα να χτυπήσει το κουδούνι αναλογιζόμενος τα πράματα που είχε να πει στην ασημίνα καρδερίνα. Την αντίκρισε με αυτό το φόρεμα που την συναντούσε πάντα. Μακρύ , κόκκινο το οποίο χαρακτήριζε η απλότητα και η ομορφιά. Αυτό το φόρεμα ήταν γεμάτο αναμνήσεις για τον κύριο ποπο. Η ασημίνα καρδερίνα μόλις τον αντίκρισε, του φίλησε την τεράστια μυτούλα και τον αγκάλιασε. Το σπίτι είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για τον κύριο ποπο. Στο σαλόνι η ασημίνα καρδερίνα είχε τοποθετήσει το τσάι και τα μπισκότα ανυπομονώντας να ακούσει τα νέα του κυρίου ποπο. Η ασημίνα καρδερίνα εντούτοις μιλούσε πολλή ώρα για το πρόβλημα που είχε στην δουλειά της. Το αφεντικό της ο ρουφης οφιδης γινόταν όλο και πιο απαιτητικός ενώ η δουλειά ήταν ήδη σκληρή για αυτήν. Ο κύριος ποπο της είπε να του πει να ηρεμήσει και αν δεν ακούσει να τον χαστουκίσει και να φύγει. Η ασημίνα καρδερίνα έμεινε έκπληκτη. Ο κύριος ποπο πάντα της συνιστούσε υπομονή και ηρεμία και να συλλογιστεί περισσότερο. Κάτι είχε αλλάξει στον κύριο ποπο. Δεν έμοιαζε με αυτόν τον γαλήνιο και αισιόδοξο ιπποπόταμο αλλά ήταν περίεργος, σκεπτικός και επιπλέον δεν είχε φάει ούτε ένα μπισκότο! Η ασημίνα καρδερίνα ρώτησε γιατί ο κύριος ποπο έμοιαζε τόσο παράξενος. Ο κύριος ποπο αφού ρούφηξε μια τζούρα τσάι της είπε για το χαρτί που του είχε έρθει. Με το άκουσμα αυτών των νέων , η ασημίνα καρδερίνα κατέρρευσε. Η ασημίνα καρδερίνα χτυπιόταν στο πάτωμα με λυγμούς οι οποίοι δεν αφήναν να αρθρώσει οποιαδήποτε λέξη. Μετά από κάποια ώρα αφού ξεθύμανε λιγάκι, άρχισε να λέει στον κύριο ποπο ότι δεν έπρεπε να φύγει και αυτός και αν θέλει να κάνει κάτι θα τον βοηθούσε σε οτιδήποτε. Η ασημίνα καρδερίνα δεν άντεχε να χάσει και άλλο αγαπημένο της φίλο.
Ο κύριος με την καθησυχαστική του φωνή της είπε πως ότι είναι να γίνει θα γίνει. Εξάλλου ο κύριος ποπο ποτέ δεν θεωρούσε αυτό το ενδεχόμενο ότι είχε μηδενικές πιθανότητες. Ύστερα της εξήγησε το μεγαλεπήβολο σχέδιο του για την κηδεία. Η ασημίνα καρδερίνα του υποσχέθηκε πως θα τον βοηθούσε όσο θα μπορούσε. Μετά από ένα διάστημα σιωπής άρχισαν να χορεύουν το αγαπημένο τους τραγούδι. Ήταν ο τελευταίος χορός και έπρεπε να είναι ο πιο όμορφος που είχε γίνει ποτέ. Μόλις τελείωσε η ασημίνα καρδερίνα φίλησε την τεράστια μυτούλα του κύριο ποπο και τον αγκάλιασε σφιχτά. Ο κύριος ποπο πήρε το ποδήλατο του και πήγε προς τον ρουλη μαιμουδη. Ο Λάκης κροκοδειλακης είχε πει πως είχε γράψει το τραγούδι του.
Ο κύριος ποπο ανυπομονούσε να φτάσει. Ήθελε οπωσδήποτε να πιει μια μπύρα μαζί με τους φίλους του. Στο δρόμο σκεπτόταν την ασημίνα καρδερίνα. Το πιο πιθανό ήταν να μην την ξαναέβλεπε. Πράγμα που τον στενοχωρούσε ιδιαίτερα. Δυστυχώς έτσι έπρεπε να γίνει όμως…
Κόντεψε να χτυπήσει καθώς ξεκλείδωνε το ποδήλατο του. Μια τεράστια ταμπέλα παραλίγο να πέσει στο κεφάλι του κυρίου ποπο. Ο μαγαζάτορας από όπου είχε πέσει η ταμπέλα , ο τελλης κούνελος δεν ήξερε τι να πει για να απολογηθεί. Ο κύριος ποπο χαμογέλασε και του εξήγησε πως αφού ήταν καλά , δεν πείραζε αρκεί να του δίνε ένα κατάλληλο μεζέ για μπύρα. Ο τελλης κουνελης, έμπορος λαχανικών, βρήκε τα πιο εξαίσια προϊόντα του και αφού είπε ότι αυτά ήταν ότι καλύτερο θεωρούσε, ζήτησε και συγγνώμη. Ο κύριος ποπο τον ευχαρίστησε και πήγε προς το μπαρ του ρουλη μαιμουδη. Σχεδόν είχε νυχτώσει . η διαδρομή φαινόταν αρκετά όμορφη σήμερα. Ο κύριος ποπο μόλις έφτασε το μπαράκι του ρουλη μαιμουδη και σκεπτόταν πόσα πολλά πράγματα είχε να πει στους φίλους του. Μόλις μπήκε μέσα βρήκε αμέσως το τραπέζι που καθόταν ο Λάκης κροκοδειλακης. Μόλις αντίκρισε ο Λάκης κροκοδειλακης τον κύριο ποπο έβγαλε αμέσως το χαρτάκι με τους στίχους του τραγουδιού.
Είχε επικρατήσει μια μεγάλη σιωπή αφού ο Λάκης κροκοδειλακης περίμενε να δει το ναι στο βλέμμα του κυρίου ποπο. Αφού ο κύριος ποπο με ένα χαμόγελο έληξε την σιωπή ο ρουλης μαιμουδης έβαλε μπύρα και στου τρεις . Αφού κάθισαν στο ειδικό τραπεζάκι που είχε διαμορφώσει ο ρουλης μαιμουδης, ο Λάκης κροκοδειλακης πήρε μια βαθειά ανάσα και την κιθάρα του άρχισε να τραγουδά….
Ο κύριος ποπο είναι μακριά
Μα αυτός περνά καλά
Και εμείς τον αγαπούμε
Και στην καρδία μας
Πάντα για πάντα
Θα τον κρατούμε..
Του… ρου.. του ρου του
Ο κύριος ποπο μόλις το άκουσε κατενθουσιάστηκε και του είπε να συνεχίσουν έτσι. Εν τω μεταξύ Ο ρουλης μαιμουδης τους είχε φέρει ένα καταπληκτικό ποτό κοκτέιλ και τους ρώτησε αν τους αρέσει. Αφού πήρε μια καταφατική απάντηση του είπε πως αυτό θα είναι του ποτό του κυρίου ποπο. Ο κύριος ποπο κατάλαβε πως δεν θα μπορούσε να έχει καλυτέρους φίλους..
Αφού πήγαν στα σπίτια τους ο κύριος ποπο κοιμήθηκε αμέσως αφού είχε πιει αρκετά.. πράγμα ασυνήθιστο..
Σήμερα η μέρα ήταν υπέροχη και ο Ήλιος φώτιζε όσο πιο δυνατά μπορούσε. Για τον φίλο μας όμως, κύριο ποπο η μέρα έμοιαζε μουντή. Οι μέρες όλο και πλησίαζαν δίχως ο ίδιος να προλαβαίνει να κάνει όλα αυτά που ήθελε. Ακόμα και τα όνειρα του έμοιαζαν θλιμμένα. Σήμερα ο κύριος ποπο είδε στο όνειρο του ότι περπατούσε σε ένα χειμωνιάτικο τοπίο και προσπαθούσε να μαζέψει τουλίπες. Οι περισσότερες όμως ήταν μαραμένες επειδή ο ουρανός ήταν συνέχεια συννεφιασμένος και δεν έβλεπαν αρκετό φως. Μέχρι που ο κύριος ποπο σκέφτηκε να φέρει μια λάμπα για να τις βοηθήσει. Δεν είδε όμως αν άνθισαν ή όχι γιατί έπρεπε να φύγει για να προλάβει το τραίνο από το οποίο έβλεπες τον καπνό καθώς διέσχιζε το χιονισμένο βουνό. Έπειτα ξύπνησε…
Οι πολύχρωμοι φίλοι του , είχαν ετοιμάσει ένα πλουσιοπάροχο πρωινό για να τον ευχαριστήσουν. Αν και προξένησαν αρκετές ζημιές στην κουζίνα γιατί όλα τους ήταν πολύ αδέξια. Πάραυτα έκατσαν και τα καθάρισαν όλα, προξενώντας ωστόσο και άλλες ζημιές. Το γεγονός όμως ευχαρίστησε τον κύριο ποπο παρά τις ζημιές.. εξάλλου τις είχε συνηθίσει. Δεν υπήρχε μέρα που να μην έσπαγαν και από κάτι. Τι θα έκανε ο κύριος ποπο δίχως αυτά. Η συντρόφια τους ήταν πολύτιμη.
Αφού ο κύριος ποπο άνοιξε το παράθυρο του έφαγε με λαχτάρα το πρωινό του. Οι ήχοι της μελωδίας των πουλιών ήταν αρκετή για να του αλλάξει το κέφι. Το χαμόγελο επέστρεψε και πάλι στα χείλη του. Η πρώτη κίνηση του ήταν να ανοίξει το ραδιόφωνο. Ο κύριος ποπο άκουγε συχνά μουσική άλλα τελευταία λογω δουλείας δεν προλάβαινε να ακούσει όσο θα ήθελε .κάτι συνταρακτικό είχε γίνει στην πόλη της Ληνιας. Τέσσερεις ελεγκτές είχαν πεθάνει. πρώτη φορά είχε γίνει κάτι τέτοιο. Η δολοφονία σε αυτόν τόπο ήταν ανήκουστη. Υπεύθυνος διαγραφόταν ένας πολύ κακός μπεζ σκύλος με αλυσίδα από γαλάζια διαμαντάκια και ένα τατουάζ στο δεξί του πόδι που έλεγε μια ‘’καρδιά και ένα διαμάντι’’.
Έκπληκτος ο κύριος ποπο κατάλαβε ότι αυτός ο κακός σκύλος ήταν ο Τάκης μπισκοτακης. Ο κύριος ποπο μισούσε την βία. Πολλές φορές έλεγε ότι κανένα πλάσμα δεν πρέπει να χτυπά ένα άλλο. Συνήθως όταν άκουγε τέτοια περιστατικά στενοχωριόταν και έλεγε ότι δεν ήταν σωστό. Αυτή την φορά όμως δεν αισθάνθηκε λύπη, μονό ένα κενό. Ώσπου άφησε να διαγραφεί ένα χαμόγελο αχνό στο πρόσωπο του. Ο κύριος ποπο πηρέ το ποδήλατο του και πήγε στην λίμνη για να μαδήσει μια αξιοσέβαστη τιμή από τουλίπες. Με αυτό τον τρόπο χαλάρωνε πάντα ο κύριος ποπο.
Καθώς έβλεπε τις πάπιες να περνούν και να χάνονται, σκεπτόταν την σημασία που έχουν τα μικρά πράγματα. Η γαλήνευα επιφάνεια της λίμνης δεν θα ήταν αρκετή για να εξηγήσει τι συμβαίνει στο εσωτερικό της. Η αλήθεια όπως την είχε μάθει ο κύριος ποπο είχε χάσει το νόημα της. Αυτός ήταν ο λόγος που ο κύριος ποπο άφησε τις μαδημένες τουλίπες πάνω στην λίμνη για να βουλιάξουν όταν το θελήσουν. Ο κύριος ποπο έφυγε από την λίμνη. Ήδη άρχισε να νυχτώνει. Ο κύριος ποπο δεν είχε φάει μεσημεριανό ακόμα… πρίμα που οι φίλοι του θα θεωρούσαν ιεροσυλία. Η ιεροτελεστία του φαγητού ουδέποτε είχε διαρραγεί.
Καθώς προχώρα προς τον ρουλη μαιμουδη τον σταμάτησε ο περίφημος αστυνόμος μπασκινιους γουρουνιους γουρουνιδης. Το καμάρι της οικογενείας γουρουνιδη. Μετά από λάμπρη σταδιοδρομία στο κυνήγι των κακών στην πόλη της ληνιας είχε πάρει μετάλλιο ανδρείας . ο κύριος ποπο ήσυχος όπως πάντα του έδωσε την ταυτότητα του και τον ρώτησε αν μπορούσε να φύγει γιατί βιαζόταν. Ο μπασκινιους γουρουνιους γουρουνιδης θύμωσε και με επιτακτικό τρόπο του είπε όχι και του έκανε αρκετά προσωπικές ερωτήσεις. Ύστερα απαιτούσε επίσης οι απαντήσεις να είναι σύντομες. Ο κύριος ποπο θύμωσε τότε και τον χτύπησε. Ο μπασκινιους γουρουνιους γουρουνιδης αφού έμεινε έκπληκτος τον πήγε στο αστυνομικό τμήμα επειδή αυτή η χειρονομία τον εξευτέλισε.
Αφού διηγήθηκε στους συναδέλφους του τι είχε γίνει έμειναν και αυτοί έκπληκτοι με την συμπεριφορά του κυρίου ποπο . ποτέ άλλοτε ο κύριος ποπο δεν είχε δώσει αφορμή στην ζωή του. Ο κύριος ποπο ήταν ένας φιλήσυχος ιπποπόταμος τον οποίο αγαπούσε όλη η πόλη. Κανένας δεν είχε το παραμικρό παράπονο όσον αφόρα τον αγαπημένο από ολους , ιπποπόταμο.
Ο κύριος ποπο έκατσε όλη την νύχτα με τον μπασκινιους γουρουνιους γουρουνιδη και τους συναδέλφους του και άκουγε ιστορίες από την δουλειά τους ενώ ταυτόχρονα τον επέπλητταν. Την στιγμή που ξημέρωνε ο κύριος ποπο όποιος ήταν θυμωμένος με τους αστυνομικούς πηρέ το καπέλο να φύγει για το σπίτι λέγοντας αναρίθμητες λέξεις οι όποιες θα ήταν ανάρμοστες να ακουστούν από το στόμα του κυρίου ποπο.
Μόλις πήγε σπίτι έφαγε ένα κουλούρι με γάλα. Αφού διηγήθηκε στον αβιεν τι έγινε πήγε και κοιμήθηκε. . ο αβιεν έμεινε για λίγο μονός και αναλογίστηκε ποσό διαφορετικό έμοιαζε αυτές τις μέρες ο κύριος ποπο. Παρότι ήξερε το γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο ξετυλίχτηκε αυτή η ιστορία. Αργότερα σκέφτηκε θα έγραφε αυτήν την ιστορία για να δείξει πόσο παράξενα του έμοιαζαν όλα αυτά. Θα έγραφε από την μέρα που ήρθε αυτό το χαρτί μέχρι την ημέρα της κηδείας. το πρόβλημα όμως ήταν ότι όλα αυτά είχαν μπερδευτεί μέσα στο μικρό μαμουδάκι του αβιεν. . Καθώς αναρωτιόταν γιατί έπρεπε να πεθάνει ο κύριος ποπο και γιατί έπρεπε να γίνει αυτή η κηδεία ο αβιεν μπερδεύτηκε τόσο πολύ που πήγε να κοιμηθεί για να μη μπερδέψει ακόμα και αυτά που ήξερε και δεν θα έγραφε αυτήν την ιστορία όπως θα έπρεπε…
Ο κύριος ποπο ήταν κουρασμένος και κοιμόταν όλη την ημέρα. Συνεχεία έβλεπε όνειρα που τον αναστάτωναν και δεν τον αφήναν να κοιμηθεί όπως θα ήθελε.. ο κύριος ποπο έβλεπε ότι περπατούσε μόνος και δεν έβλεπε κανένα από τα αγαπημένα του πρόσωπα. Το τοπίο ήταν ηδεία. Υπήρχε μονό ένα λιθόστρωτο μονοπάτι που δεν ήξερες που σε πήγαινε. Το άλλο τοπίο ήταν απλώς λευκό. Δίχως άλλα χρώματα και γραμμές. Ο κύριος ποπο δεν είχε να κάνει τίποτα σε αυτό το μονοπάτι. Ο κύριο ποπο άρχισε να φοβάται γιατί ένιωθε ότι δεν είχε λόγο να πάει οπουδήποτε. Ο κύριος ποπο άρχιζε να συλλογίζεται αν υπήρχε διαφορά με το τοπίο να ήταν γεμάτο πράγματα και άγνωστο κόσμο. Καθώς ατένιζε το λευκό εμφανίστε ο αβιεν και του απάντησε με ένα σοβαρό και γνωστικό ύφος: σημασία δεν έχει ο σκοπός , ούτε καν το αποτέλεσμα άλλα η ιδία η επιθυμία να θες να προχωρείς συνεχεία, και αν κουράζεσαι για αυτό υπάρχουν οι φίλοι. Πίνεις μια μεγάλη μπύρα, γελάς με κάποιο ανέκδοτο, συζητάς για μια όμορφη ύπαρξη και μετά τραγουδώντας στιχάκια αν θες συνεχίζεις να προχώρα. Ύστερα ο αβιεν χάθηκε. Δεν έμοιαζε με ικανοποιητική απάντηση άλλα ο κύριος ποπο είχε αρκετές τουλίπες για να παίξει το παιχνίδι των απαντήσεων. Βέβαια αν το παιχνίδι το αντιμετώπιζε με σοβαρότητα θ πήγαιναν χαμένες οι ελάχιστες ώρες που είχε στην διάθεση του. Αφού πέρασε λίγη ώρα ο κύριος ποπο έκαψε ένα λιβάδι από τουλίπες μαζί με τσουκνίδες οι οποίες είχαν την μορφή των ελεγκτών και έκανε τον καλύτερο ύπνο που είχε κάνει ποτέ του.
Ο κύριος ποπο διαπίστωσε ότι είχε κάνει ένα τραγικό λάθος. Οι ελεγκτές ήταν να έρθουν το προηγούμενο της ημέρας που αναφερόταν η κηδεία. Η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος τρόμαξε τον κύριο ποπο ο όποιος βρέθηκε σε μια κατάσταση την όποια δεν είχε υπολογίσει. Ο χρόνος ήταν εναντίον του. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε σήμαινε ότι δεν θα προλάβαινε να διοργανώσει τα πράγματα όπως θα ήθελε.
Αφού έφαγε καλά το πρωινό του και έκανε τις συνήθεις του προετοιμασίες, πηρέ τον Λάκη κροκοδειλακη να του εξηγήσει την κατάσταση ως έχει και ότι έπρεπε να βρεθούν το συντομότερο δυνατό στου ρουλη μαιμουδη. Η ώρα θα ήταν γύρω στις 12. Οι πολίτες αυτής της πανέμορφης πόλης συνήθως τρώνε μεσημεριανό με όλα τα καλούδια θα μπορούσαν έχουν, οι ήρωες όμως, αυτής της ιστορίας καθόντουσαν ταραγμένοι στο ειδικό τραπέζι και κανόνιζαν τις τελευταίες λεπτομέρειες της κηδείας. ο Λάκης κροκοδειλακης του είπε πως όταν τελειώσει η ψαλμωδία του παπά Μωυσή Τραγουδη χιλιάδες βεγγαλικά θα φώτιζαν τον ουρανό και θα σχημάτιζαν την μορφή του κυρίου ποπο. Ύστερα θα άρχιζε ο χορός . ο κύριος ποπο ένιωθε τώρα ανακουφισμένος τώρα που είχαν όλα διευθετηθεί σωστά. Έλειπε κάτι το οποίο στριφογύριζε στο μυαλό του κυρίου ποπο. Τι ήταν αυτό; Ένα πάρτι!
Ένα πάρτι έλειπε όπου θα έβλεπε για τελευταία φορά ολους τους αγαπημένους του φίλους. Πριν όμως οι λέξεις βγουν από το στόμιο της πηγής τους ο ρουλης μαιμουδης ανακοινώσε πως είχε ετοιμάσει ένα πάρτι προς τιμήν του κυρίου ποπο. Ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του κυρίου ποπο. Ένιωθε συγκινημένος που έβλεπε πόσο κάλους φίλους είχε. Ένα δάκρυ χαράς μόλις φάνηκε αλλά πρόλαβε να το κρύψει για να μη στενοχωρήσει τους φίλους του. Ο ρουλης μαιμουδης έδωσε στον κύριο ποπο μια λίστα με τους καλεσμένους. Ήταν όλοι εκεί. Όσοι έπρεπε να είναι. Το πάρτι θα γινόταν στο μαγαζί του ρουλη μαιμουδη. Όταν η ώρα είχε πάει τρεις, οι τρεις φίλοι μας πήγαν για φαί σπίτια τους και να ξεκουραστούν για το πάρτι.
Ο κύριος ποπο πεινούσε πολύ. Έλπιζε οι πολύχρωμοι φίλοι του να του ετοίμαζαν ένα πλουσιοπάροχο γεύμα. Μόλις πήγε σπίτι οι προσδοκίες του βγήκαν αληθινές. Τα πολύχρωμα ζωάκια του είχαν φτιάξει το αγαπημένο του φαγητό.. αφού έφαγαν όλοι πολύ καλά, τους εξήγησε για το πάρτι. Βεβαία τα πολύχρωμα ζωάκια το ήξεραν αφού ήδη ήταν στην λίστα των καλεσμένων. Ο μόνος που δεν ήταν χαρούμενος ήταν ο αβιεν και έμοιαζε αρκετά εκνευρισμένος και μουρμουράτε πως όλα αυτά του έμοιαζαν γελοία. Ο κύριος ποπο τον μάλωσε λέγοντας του ότι για αυτόν είναι σημαντικά. Ο αβιεν του απάντησε πως δεν μπορεί μια ολόκληρη πόλη να ζει σε ένα παιχνίδι το οποίο ακουμπούσε ολόκληρες ζωές και τις παίζει με ζαριά.
Τότε ο κύριος ποπο του εξήγησε πως έτσι είναι η ζωή και δεν πρέπει να αψήφα κανείς τους νόμους της. Αφού ο αβιεν τον κοίταξε για λίγα λεπτά του είπε πως θα έρθει στο πάρτι αλλά μόνο για χάρη του κύριου ποπο. Οι υπόλοιποι πολύχρωμοι φίλοι θύμωσαν με την απρέπεια του αβιεν αλλά ο κύριος ποπο είχε θυμηθεί την στιγμή που ξυριζόταν. Ο κύριος ποπο περίλυπος γύρισε στο κρεβάτι του . Ο αβιεν το πολύχρωμο ζωάκι ίσως να μην είχε άδικο. Όλα είχαν αρχίσει να μοιάζουν τόσο παράλογα όσο περνούσαν οι μέρες. Ήταν αργά όμως, να κάνει οτιδήποτε άλλο. Έπρεπε να πάει στο πάρτι να διασκεδάσει . δεν υπήρχε άλλη διέξοδος έκτος από αυτήν. Έπεσε να κοιμηθεί ελπίζοντας να περάσει η ώρα γρήγορα για να σηκωθεί για το πάρτι.
Όλα ήταν κάπως κιτρινωπά. Μάλλον θα ήταν φθινόπωρο. Τα παιδία έπαιζαν γυμνά μέσα σε φύλα από δέντρα. Ο καιρός ήταν έτοιμος να βρέξει. Οι μανάδες βιαστικά μάζεψαν τα παιδία και πήγαν στα σπίτια τους. αρχίζει να ψιχαλίζει. Στην μέση του πάρκου ο κύριος ποπο με την ομπρέλα του να το προστατεύει, διαβάζει το αγαπημένο του βιβλίο. Το βιβλίο μιλούσε για την ιστορία κάποιου ο όποιος πάντα περίμενε το λεωφορείο και για κάποιο αόριστο λόγο το έχανε τελευταία στιγμή. Αφού έχανε το λεωφορείο διάβαζε εφημερίδα και λίγο αργότερα ξεκινούσε για το προορισμό του. Αν και κάθε μέρα ήταν ιδία διαδικασία , τα γεγονότα στην εφημερίδα και ο λόγος που έχανε την εφημερίδα άλλαζαν. Έτσι κάθε μέρα έμοιαζε διαφορετική. Ώσπου μια μέρα το λεωφορείο ήρθε στην ώρα του και το πρόλαβε. Δυστυχώς όμως έγινε ένα τροχαίο ατύχημα και το λεωφορείο συγκρούστηκε με ένα πετρελαιοφόρο φορτηγό. Ο μυστηριώδης ξένος δεν θα περίμενε πια το λεωφορείο . η βροχή δυνάμωνε και κύριος ποπο έπρεπε να σταματήσει. Θα συνέχιζε να βρει για πολύ ακόμα αν δεν ξυπνάτε για να ετοιμαστεί για το πάρτι.
Οι πολύχρωμοι φίλοι του τον είχαν ξυπνήσει την ώρα που τους είχε πει. Ο κύριος ποπο μόλις σηκώθηκε τα φίλησε όλα στο μάγουλο και ύστερα μπήκε στο μπάνιο. Αφού καθάρισε καλά το σώμα του , βούρτσισε σχολαστικά τα τεράστια δόντια του.. φόρεσε το μεταξένιο του σακάκι και περίμενε τον Λάκη κροκοδειλακη να έρθει να πάρει αυτόν και τους πολύχρωμους φίλους του.
Η αγαπημένη κόρνα του κυρίου ποπο ακούστηκε. Ο κύριος ποπο με τους πολύχρωμους φίλους του επιβιβαστήκαν στο ταξί και πήγαν στο πάρτι. Κατά την διάρκεια ης διαδρομής, ο Λάκης κροκοδειλακης έλεγε μια ιστορία πως ένα παρά πολύ κακός σκύλος κυνηγούσε τους ελεγκτές και τους αστυφύλακες. Οι ελεγκτές αφού έτρωγαν μια τούρτα σοκολατίνα στην μάπα ύστερα πέθαιναν για κάποιο ανεξήγητο λόγο. Μέχρι στιγμής έξι ελεγκτές είχαν πέσει θύματα της τούρτας του παρά πολύ κακού σκύλου.
Είχαν φτάσει στην πόρτα του ρουλη μαιμουδη. Όλοι ήταν εκεί. Αφού φίλησαν όλοι τον κύριο ποπο ο ρουλης μαιμουδης σέρβιρε το «πότο του κυρίου ποπο» . μετά από αυτό όλοι άρχισαν χορεύουν. Στην γωνιά καθόταν μόνος του ο αβιεν.
Τα αλλά πολύχρωμα ζωάκια τον προσκάλεσαν χορέψει μαζί τους αλλά αυτός αρνήθηκε διακριτικά. Όταν τα αλλά πολύχρωμα ζωάκια τον ρώτησαν γιατί αυτός απάντησε «ότι δεν υπάρχει λόγος να χορεύεις όπου ο θάνατος είναι ένας πολύχρωμος κλόουν ο όποιος διασκεδάζει τα θύματα του και αυτά να γελούν». Τα πολύχρωμα ζωάκια αφού τον κοίταξαν αποσβολωμένα άρχιζαν να γελούν αποκαλώντας τον αβιεν ποιητή και συνέχισαν να χορεύουν. Όσο για τον αβιεν, αυτός έκατσε μόνος και έπινε το πότο του. Επειδή τα πολυχρωμία ζωάκια ήταν πολύ μικρά και τα ποτήρια πολύ μεγάλα ο αβιεν χρειαζόταν να αγκαλιάζει το ποτήρι για να μπορεί να πίνει.
Ο χορός συνεχίστηκε μέχρι το πρωί. Αυτοί που ξεχώρισαν ήταν ο κύριος ποπο και η ασημίνα καρδερίνα η όποια συμμετείχε και αυτή στην διοργάνωση του πάρτι. Αυτός πράγματι ήταν ο τελευταίος τους χορός. Έπρεπε να είναι ο καλύτερος που είχε γίνει ποτέ. Πράγματι δεν υπήρχε καλύτερος. Η βραδιά τέλειωσε με ένα ανέκδοτο του ρουλη μαιμουδη. Αφού η ασημίνα καρδερίνα έδωσε ένα ρουφηχτό φιλί στον κύριο ποπο αυτός πήγε στο σπίτι χαμογελώντας για την ωραιότερη βραδιά στην ζωή του.. μόλις πήγε στο σπίτι ο κύριος ποπο δεν φόρεσε τις μεταξένιες πιτζάμες του., ούτε και έπεσε να κοιμηθεί.
Ο κύριος ποπο έφτιαξε ένα ζεστό καφέ και είδε την αυγή. Απέμεναν λίγες ώρες και έτσι έκατσε να παίξει με τους πολύχρωμους φίλους του. Κάποια στιγμή ο κύριος ποπο συνειδητοποίησε πως έλειπε ο αβιεν. Τότε τα πολύχρωμα ζωάκια του είπαν πως ο αβιεν έβαλε τα πράγματα του σε ένα τεράστιο μαντήλι και αφού τα έδεσε σε ένα κομμάτι ξύλο είπε πως πάει μια βόλτα. Του είχε αφήσει ένα γράμμα στο τραπέζι όμως. Ο κύριος ποπο το άνοιξε με λαχτάρα. Ο αβιεν έλεγε πως πήγε μια βόλτα και το έκανε επειδή αγαπούσε τον κύριο ποπο σαν ένα τεράστιο φίλο.
Ο κύριος ποπο χαμογέλασε και κατάλαβε τον αβιεν. μετά από αυτό έγραψε ένα γράμμα στην αδελφή του. Με τόσες δουλειές είχε ξεχάσει να γράψει στην αδελφή του.. αφού έγραψε τι έγινε την τελευταία εβδομάδα την προσκάλεσε στην κηδεία
Αφού έβαλε τους πολύχρωμους φίλους του για ύπνο απλώς περίμενε….
Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαιτέρως αποπνικτική. Ο κύριος ποπο ήταν ακίνητος πολύ ώρα. Μια τρομακτική σιωπή ήταν διάχυτη στο σαλόνι. Τα πολύχρωμα ζωάκια συνέχιζαν να παίζουν στο διπλανό δωμάτιο. Ο κύριος ποπο κοίταζε αφηρημένα στο κενό. Μέσα στο μικρό του σαλόνι σκεπτόταν όλα αυτά που είχε κάνει. Συλλογιζόταν ότι θα μπορούσε να είναι ένα παραμύθι αλλά όμως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Σκεπτόταν πως είσαι ότι επιλέγεις αλλά πόσες επιλογές μπορούσε να έχει για να είναι η ζωή του διαφορετική. Σε όλο αυτό το διάστημα έκανε ότι όφειλε να κάνει. Έξαλλου πόσο διαφορετική να ήταν η ζωή ενός ιπποπόταμου. Γρήγορα όμως αυτό το νέφος της σκέψης διαλυόταν όταν σκεπτόταν τον αβιεν. αυτό το πολύχρωμο ζωάκι ίσως να έφτασε κοντά σε μια αλήθεια. Έστω στην δίκια του αλλά μονάκριβη του αλήθεια.
Ήταν αργά όμως..τώρα πια ότι και να σκεπτόταν δεν είχε σημασία. Δεν ήξερε αν η κηδεία ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει. Ίσως θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο. Θα προτιμούσε να εξαφανιστεί και να μείνει μια ανάμνηση. Θα ταξίδευε με το πλοίο της λήθης και θα τυλιγόταν με το πέπλο της σιωπής ενώ ταξίδευε στην ανυπαρξία της μνήμης. Από την άλλη όμως θα μπορούσε απλώς να το σκάσει όπως ο Τάκης μπισκοτακης. Τουλάχιστον η κηδεία θα ήταν τόσο μεγαλόπρεπης όσο θα ήθελε.
Το μαύρο επιβλητικό αμάξι της φρουράς φάνηκε στον δρόμο. Ο κύριος ποπο ετοιμάστηκε. Φόρεσε το σακάκι του και περίμενε να τελειώσουν όλα πολύ γρήγορα. Η πόρτα άνοιξε . οι τύποι με τα μαύρα κοστούμια τον παρακάλεσαν να έρθει μαζί τους . αφού πήραν τα στοιχειά του , χαμογέλασαν. Με μια ζεστή φωνή , του είπαν πως του δόθηκε χάρη επειδή ένας ιπποπόταμος σαν τον κύριο ποπο δεν έπρεπε να ήταν αυτός ο τυχερός του παιχνιδιού.
Ο κύριος ποπο ένιωσε ανάλαφρος και χοροπηδητά βήματα πήγε να το πει στους φίλους του. Ξαφνικά όμως , ένιωσε ένα τσίμπημα στην πλάτη και όλα άρχισαν να μαυρίζουν. Ένα τελευταίο χαμόγελο από τον κύριο ποπο . δεν μπορούσε ν αποθάνει αλλιώς. Μονό με ένα χαμόγελο. Έτσι όφειλε να τελειώσει το παιχνίδι το οποίο είχε παίξει κάποια στιγμή δίχως να ξέρει. Οι ελεγκτές ήταν χαρούμενοι. Είχαν κάνει την δουλειά τους σωστά. Γέλασαν και έλεγαν πόσο ωραίος ήταν ο καινούριος νόμος που σε άφηνε να πεθάνεις με την ελπίδα. Η φιλοψυχία της δουλείας τους δεν είχε όρια. Έτσι ένιωθαν δικαιωμένοι που είχαν επιλέξει αυτό το επάγγελμα. Την στιγμή που αποφάσισαν να μπουν στο μαύρο επιβλητικό αμάξι ένιωσαν στο πρόσωπο τους μια τούρτα σοκολατίνα. Έλπιζαν να ήταν κάποιο αστείο. Δυστυχώς για αυτούς ήταν ο παρά πολύ καλός σκύλος , Τάκης μπισκοτακης. Ο τρόμος διαγράφτηκε στα πρόσωπα τους και κάθε ίχνος ελπίδας είχε χαθεί από αυτά. Ουρλιάζοντας και οι δυο αυτοκτόνησαν φοβούμενοι για τα χειροτέρα. Ο Τάκης μπισκοτακης έφυγε χαρούμενος φωνάζοντας δυνατά σε όλη την γειτονία : δέκα… ζητώ… για σένα κύριε ποπο…!
Ο αβιεν έτυχε να περνά εκείνη την στιγμή επειδή ήθελε να πάρει κάτι τελευταία πράγματα. Άρχισε να κλαίει που είδε τον κύριο ποπο πεσμένο από το έδαφος. Από περιέργεια είδε ένα χαρτί που κρατούσε ένας ελεγκτής.
«τυχερός του παιχνιδιού: πομπό ο ιπποπόταμος.»
Ο αβιεν έμεινε αρκετή ώρα να κοιτά τον κύριο ποπο..ανέκφραστος.. ενώ τα δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπο του.
Όλα ήταν έτοιμα . η κηδεία ήταν έτοιμη να γίνει. Ο αβιεν είπε πως ότι ήταν να το κάνει για τον κύριο ποπο το είχε κάνει. Πριν φύγει τους είπε να μην ανησυχούν, δε θα ερχόταν ούτε στην δικια τους κηδεία. Ύστερα πηρέ αυτό που είχε ξεχάσει και έφυγε. Όλοι ήταν εκεί. Ο ρουλης μαιμουδης φρόντιζε για τα ποτά. Ο Λάκης κροκοδειλακης φρόντιζε για τα βεγγαλικά. Όλοι ήταν ντυμένοι με πολύχρωμα ρούχα και γελούσαν. Ο τετ ο περιστερης διάβαζε ποιήματα του κύριου ποπο στην είσοδο. Η μουσική μπήκε και άρχισε ο χορός. Η ασημίνα καρδερίνα όμως έκλαιγε συνέχεια με αποτέλεσμα να την διώξουν. Ο Μίκης μέρμηγκας έκανε κάτι λογαριασμούς και ο υπεύθυνος άφησε μια λίστα παράπονων στον τάφο του κυρίου ποπο. Πριν προλάβει να ψάλλει ο πάπας Μωυσής τραγοειδής έφαγε μια τούρτα στην μάπα και μια φωνή στο βάθος φώναξε «εντεκαααααααααααααααααααα!»..
Τα βεγγαλικά πεταχτήκαν όπως είχαν προγραμματιστεί και σχημάτισαν στον ουρανό την μορφή του κυρίου ποπο. Ο ουρανός φωτίστηκε με το γιγάντιο χαμόγελο του κυρίου ποπο. Ύστερα άρχισε και πάλι ο χορός. Το τραγούδι συνέχισε να παίζει..
.. ο κύριος ποπο είναι μακριά….
…Του ρου του ρου του…
…τέλος
Χάραξε με αίμα τα φτερά μου
σε επιτύμβιους στύλους κάποιες άγνωστες Κυριακές
έκφερε το όνομα μου
μέσα από πύρινες γλώσσες σε ασήμαντες γιορτές
στην σύγχρονη Βαβέλ
τα χαμόγελα περισσεύουν σε γυάλινες φυλακές
οι καλές προθέσεις
πάνω σε τάφους χορεύουν σε μνημόσυνα και τελετές
και αν με αναζητάς
την φωνή μου κλείσε σε μικρό κουτί
και ας το να χαθεί
σε αυτόν τον ατελείωτο μακρύ χειμώνα
μέχρι να με ονειρευτείς
σε περιέργους ρυθμούς με σαξόφωνα και τρομπέτες
να μαστέ μαζί
ζωγραφίζοντας πίνακες του αύριο
σε χαλάσματα και φωτιές
Πολύχρωμα προσωπεία χαραγμένα με αίμα
Στόλισαν χαμόγελα
Στου θρήνου την γιορτή
Και αν απορείς ακόμα το γιατί
Στους έρωτες μας να φαινόμαστε άδειοι
Είναι γιατί..
Τα όνειρα υποβάλλει μια ενοχή σιωπή
Σε τρόμου σενάρια σε παράσταση ζωής
Η απουσία επιβάλλει της συνήθειας εκπομπή
Η συνήθεια επιβάλει της απουσίας την πομπή
Είδα
Χάρτινους πύργους και πυρωμένα χαμόγελα να σκιαγραφούνται από κλόουν με ματωμένα χεριά
Είδα
Μοναχικούς διαβάτες σε ονείρων ταξίδια να κρέμονται ανάμεσα σε λεπτοδείκτες
Ξέχασα
Τους χορούς ενός ξένου με κουρέλια και μια μπαλαρίνας ενώ η πόλη φλέγεται
Ξέχασα
Τα μάτια σου μια νύχτα σαν και αυτή…
Άκουσα
Τους μανιώδεις ρυθμούς ενός βιολιού ενώ ένα καμπαναριό με τεράστιο ρολόι γκρεμιζόταν στο έδαφος φλεγόμενο
Άκουσα
Σιωπές που είχαν να πουν πιο πολλά από λέξεις
Και να ξέρεις
Στην κόλαση μας δεν χωράνε άλλοι..
Όταν οι μνήμες χαράσσονται σαν πληγές
Όταν οι λέξεις μοιάζουν με ερειπωμένα κάστρα
Σε γκρεμισμένα τόπια
Τότε περπατάμε ανάμεσα σε φωτιές
Αναμένοντας καταιγίδες λουσμένες από αίμα
Χαμογελώντας σε θρυμματισμένους καθρέπτες
Που δεν μπορούν να αντικρύσουν ούτε να αντικριστούν
Όταν οι γιορτές μας δοξάζουν πορτρέτα
Στολισμένα με θειάφι
Οι λέξεις θα μοιάζουν με γερασμένους ηθοποιούς
Που δεν έχουν σε πιο κοινό
Να παίξουν την παράσταση τους
Σε ένα αύριο των αναμνήσεων του χτες
Οι μουσικές μας σταμάτησαν πια
Την πένθιμη τους μελώδια
Και τον άκαμπτο ρυθμό
Και όσοι χορεύουν θα μείνουν εκεί
Θαυμάζοντας τα ξεσκισμένα φτερά μας
Καθώς ταξιδεύουμε στην χώρα του εφήμερου