Είδα
Χάρτινους πύργους και πυρωμένα χαμόγελα να σκιαγραφούνται από κλόουν με ματωμένα χεριά
Είδα
Μοναχικούς διαβάτες σε ονείρων ταξίδια να κρέμονται ανάμεσα σε λεπτοδείκτες
Ξέχασα
Τους χορούς ενός ξένου με κουρέλια και μια μπαλαρίνας ενώ η πόλη φλέγεται
Ξέχασα
Τα μάτια σου μια νύχτα σαν και αυτή…
Άκουσα
Τους μανιώδεις ρυθμούς ενός βιολιού ενώ ένα καμπαναριό με τεράστιο ρολόι γκρεμιζόταν στο έδαφος φλεγόμενο
Άκουσα
Σιωπές που είχαν να πουν πιο πολλά από λέξεις
Και να ξέρεις
Στην κόλαση μας δεν χωράνε άλλοι..