Είδα κάποιον να προσπαθεί να πιάσει τον ουρανό με τα χέρια του
Να ταξιδέψει με το πλοίο του στα άστρα
Αυτός μου μίλησε για ευνουχισμένους ποιητές
Αυτούς που αρνήθηκαν πραγματικά τη συγκατάβαση του πραγματικού
Αυτούς που γνώρισαν την άρνηση τον χλευασμό και τα φάρμακα
Αυτούς που τριγυρνούν σα φαντάσματα
Στην μοναξιά τις πλατείες και τα ψυχιατρεία
Όχι αυτοί δεν είναι ποιητές είπε
Πήρε το πλοίο του και έφυγε
Σε χώρες ξένες και μακρυνές
Χαμογελώντας και καπνίζοντας ένα πούρο
Είδα κάποιον να μιλά για τα άστρα
Αυτός δεν είχε πλοίο
Δεν είχε κάποιο ουρανό
Είχε ναυαγήσει στη γη της συγκατάβασης
Τριγυρνούσε και μιλούσε για το ιερό της τέχνης
Μέσα από ματαιόδοξες γιορτές και φιλοφρονήσεις
Δίχως να γνωρίζει τις απαιτήσεις του έρωτα και του θανάτου
Το πλοίο τρύπιο και έρημο στην ακτή
Έφυγα τρέχοντας κοιτώντας τον ουρανό
Κάποιο άστρο θα είναι δικό μου