Οι άνθρωποι , κρυμμένοι σε μια σπήλια, βλέπουν σκιές πραγμάτων και ανθρώπων από ένα φως το όποιο είναι πίσω τους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι δεμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπουν μόνο μπροστά. Με αυτό το τρόπο οι σκιές που βλέπουν, είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα τους. Κάποια στιγμή ανακάλυψαν τα δεσμά τους και απελευθερωθήκαν από αυτά. Ανακάλυψαν επίσης, πως όλα αυτά τα οποία θεωρούσαν καλά και σωστά, ήταν σκιές και ψευδαισθήσεις.
Εξεργέθηκαν και αναζήτησαν το φως του ήλιου στο τέλος της σπηλιάς. Αφού έψαξαν αρκετά το βρήκαν. Δεν το άντεχαν όμως, δεν τους άρεσε και γύρισαν πίσω. Ήσυχα πλέον, άναψαν μια φωτιά πίσω τους και έβαλαν με τάξη τα δεσμά τους. Ύστερα για χρόνια μέσα από καθρέπτες ατένιζαν τις σκιές και τους εαυτούς τους. Αφού πέρασαν γενεές και γενεές τελικά πίστεψαν ξανά πως αυτό που έβλεπαν ήταν αληθινό.
Κάποιοι όμως που θυμόντουσαν , δε κατάλαβαν ποτέ αν και ο ήλιος ακόμα, ήταν αληθινός ή όχι…..