1
Η χιονάτη σκέπασε με τρυφερότητα το γυάλινο φέρετρο των επτά νάνων. Το πλήθος μαζεύτηκε να κλάψει αυτά τα μικρά πλάσματα. Η πριγκίπισσα κοιτά την βουβή ομορφιά της χιονάτης και τραβά στιλέτο κατευθείαν στην καρδιά της. το κοινό χειροκροτεί νομίζοντας πως θα γίνει ένα θαύμα….η χιονάτη ραγίζει και σπάει σαν τον παλιό καθρέπτη της μητριάς της…
2
Νύχτα…το δασός μοιάζει με ένα άγριο μέρος όπου οι σκιές του παίζουν παράξενα παιχνίδια. Χιλιάδες σκιές σταυρωμένων ξερνούν κραυγές για τον ερχομό κάποιας ελπίδας.
Μάταια όμως , ο ήλιος που κάνει την ιδία διαδρομή εδώ και αρκετά χρόνια αναζωπυρώνει τον πόνο τους. Πάραυτα είναι απλό…αν κουνηθούν λίγο, τα σκουριασμένα καρφιά από την υγρασία, θα βγουν από το σάπιο και γερασμένο ξύλο, το όποιο τους έχει φυλακίσει.
Το δασός ορθώνει τα ψηλά του δέντρα και εμποδίζουν το φως του φεγγαριού. Αυτό κάνει τη θεά ακόμα πιο τρομακτική..
Αυτός ο άγνωστος όμως, πρέπει να συνεχίσει την διαδρομή του. Παράξενες μουσικές ακούγονται από κάπου. Κάποιοι σήμερα γιορτάζουν κάτι πένθιμο. Ο άγνωστος προχώρα.
Στο τέλος της διαδρομής βρίσκεται ένα μισογκρεμισμένο σπίτι. Παρά τα χαλιά του είναι το μονό κατάλυμα για την νύχτα.
Το σπίτι είναι γεμάτο καθρέπτες , οι όποιοι δείχνουν παράξενες εικόνες….
Πονοκέφαλος… τα έπιπλα μοιάζουν να χάνονται και η ζάλη μεγαλώνει..
Στα χεριά του διαβατή βρίσκεται μια σφύρα.. ένα έναν ευλαβικά τους σπάει
Μέσα από τα θραύσματα σχηματίζεται η έξοδος, o άγνωστος κοιτά έξω και ελπίζει να έχει ξημερώσει…
3
Πρέπει να είναι νύχτα… το σπίτι έχει μια τεράστια αυλή όπου τα τείχη της ορθώνονται τόσο ψηλά ώστε τα μάτια σου να αδυνατούν να δουν έξω. Μπροστά από τα ηδη ψηλά τείχη ορθώνονται γιγάντια πεύκα.
Τα πάντα τυλίγονται από μια απόχρωση γκρίζου.
Η νύχτα χαμογελά στους ενοίκους αυτού του σπιτιού.
Κάποια στιγμή στον δρόμο που είναι απέξω από το σπίτι εμφανίζεται ένα φως
Οι ένοικοι βγαίνουν έξω να δουν αν είναι κάποιος.
Αυτό που αχνοφαίνεται είναι μια τεράστια πολύχρωμη μπάλα, η οποία πλησιάζει και πιο πολύ.
Τελικά στον ορίζοντα μια παρέα κλόουν φαίνεται να πλησιάζει το σπίτι.
Η μπάλα μοιάζει να είναι στον αέρα αφού ένας κλόουν την παίζει περίτεχνα μέχρι αυτοί οι ταξιδιώτες να φτάσουν τον προορισμό τους.
Σιωπή…μέχρι τα χαρούμενα τραγούδια των επισκεπτών να φτάσουν στα αφτιά των ενοίκων.
Αμέσως αρχίζουν τα παιχνίδια. Η μπάλα γίνεται το κέντρο αυτής της ιδιόμορφης παρέας. Κάποια στιγμή η μπάλα φεύγει. Μια κοπέλα κλόουν η οποία έμοιαζε με τσιγγάνα με πλησίασε και άρχισε τα ερωτικά παιχνίδια.
Εκείνη την στιγμή όμως δεν ήμουν εγώ αλλά κάποιος άλλος.
Και μια φωνή οικεία , που ουρλιάζει να μην το κάνω.
Πάραυτα την παρακούω.
Την άλλη μέρα πάνω στη μια πλευρά του τοίχου ήταν ένα σεντούκι και ένα δοκάρι να κρέμεται από πάνω τού . Οι περισσότεροι νομίζουν πως πρέπει να είναι κάποιος θησαυρός.
Κάτι φρικτό όμως έχει γίνει. Τα τραγούδια έχουν αλλάξει. Αφού μετακινιέται το δοκάρι, πρέπει να μετακινηθεί και το σεντούκι.
Τα τραγούδια παίζουν σε πένθιμο ρυθμό και εγώ έχω την αίσθηση πως η μικρή τσιγγάνα βρίσκεται νεκρή
Όμως δεν υπάρχει τίποτα παρά μια βαθειά τρυπά. Ξαφνικά νερό αρχίζει να αναβλύζει από αυτή τη τρυπά.
Ότι και να κάνουμε δε μπορούμε να το σταματήσουμε. Πλημμυρίζουν τα πάντα. προσπαθούμε να κλείσουμε την τρύπα αλλά μάταια. Το ξημέρωμα μας βρίσκει σε βάρκες να περισυλλέγουμε ανθρώπους και αντικείμενα…
4
Μικρός έβλεπα ότι έκανα ποδήλατο (το τρίκυκλο ακόμα..) στο άχτιστο σπίτι που ήταν διπλά στο σπίτι της γιαγιάς μου. Κάτω από το σπίτι ήταν ένα οικόπεδο. Καθώς έκανα ποδήλατο έπεφτα και πάλι βρισκόμουν να κάνω ποδήλατο στην οικοδομή ώσπου να πέσω και να ξαναδώ ότι κάνω ποδήλατο στην οικοδομή…ώσπου να πέσω .. να κάνω ποδήλατο και αυτό το όνειρο δεν τέλειωνε ποτέ…ακόμα και τώρα με τρομάζει….