Στο άγαλμα ενός πλαστά όμορφου αγγέλου
Εκεί που πέτρινα άνθη παίρνουν μορφές απροσδιόριστα ανθρώπινες
Ανάπηρες αισθήσεις δημιουργούν τόπους με ευχές ανίερης ψευδαίσθησης
Η πλάνη του πραγματικού ζωγραφίζει νέους ήλιους
Μέσα από χιλιάδες χεριά τυφλών
Χιλιάδες επιθυμίες ξεπροβάλλουν χιλιάδων ειδώλων
Στην αέναη κίνηση μιας αόριστης επανάληψης της επανάληψης
Οι ήλιοι δύουν…
Τα είδωλα χάνονται σε τόπους ανίερης ψευδαίσθησης
Υπήρξε ποτέ άγαλμα;
Οι τρελοί γελώντας παίρνουν την εκδίκηση τους…
